San Francisco en Salt Lake City

De groepsreis zat er dus op en ik had voor vijf nachten in San Francisco geboekt. Van tevoren had ik me afgevraagd hoe moeilijk het zou zijn om contact te maken. Dit was mijn eerste ervaring met een hostel en ik had geen idee wat ik moest verwachten. Het hostel lag in een slechte wijk met veel daklozen en dat voorspelde niet veel goeds. Bij binnenkomtst was er afgezien van een enorme simpelle doedel bij de incheckbalie niemand in de keuken of gedeelde ruimte. het hostel was smoezelig en er was meer kapot dan heel.
toen ik mijn kamer in liep lagen daar twee Oostenrijkse meiden en twee Duitse gasten op bed. ik stelde me voor en na een beetje koetjes en kalfjes besloten we een biertje ergens te gaan drinken. het eerste contact was dus gelegd.

We hadden later op de avond besloten om de volgende dag een fiets te huren en door het park naar de Golden Gate Bridge te fietsen.
Zo gezegd zo gedaan, voor 5 uur lang fietste we ons het schompes.
Van het Park, naar de brug en naar een van de bergen die over de stad en de brug uitkeken en weer terug. Super vet om te doen, maar zwaar was het wel.
Een van de andere bekende dingen in San Francisco is natuurlijk de Cable car en dat stond voor de volgende dag op het programma.
Contact leggen en er op uit trekken bleek een fluitje van een cent te zijn.

Omdat ik tot San Francisco gepland had wist ik nog niet waar ik hierna naartoe zou gaan en wat ik zou gaan doen.
Met nog drie dagen te gaan werd het toch wel tijd om hier aandacht aan te besteden en gewapend met een map van de USA ging ik aan de slag.
Om heel eerlijk te zijn wist ik niet zo heel goed wat het westen van de VS te bieden heeft voor backpackers en na een halve dag was ik nog niets opgeschoten.
Ik wist dat ik niet langer in San Francisco wilde blijven maar ik had geen flauw benul waar dan naar toe te gaan. Een van de Oostenrijkse meiden op mijn kamer zei dat ze in Salt Lake City was geweest en dat het daar erg mooi was.
Ik besloot om haar advies op te volgen en ik boekte en reis naar Salt Lake City.

Na 5 dagen in San Francisco was het dus tijd om de greyhound naar Salt lake te pakken. 16 uur lang in de bus zitten was nou niet echt iets waar ik mij op verheugde maar op zaterdag ochtend begaf ik mij naar het sation. De rit was afgezien van een paar mooie plekke dodelijk saai, maar na 16 uur kwam ik dan eindelijk aan in Salt Lake City. Ik moest tien minuten lopen van het station naar het hostel en in die tijd ben ik twee mensen tegengekomen. Het was uitgestorven, maar toen besefte ik mij dat het zondag was. later die morgen zou Nederland tegen Mexico gespeeld worden. Toen ik eindelijk bij het Hostel aan kwam en naar binnen ging was ook hier niemand te bekennen. Ik moest inchecken op een computer, overal hingen camara"s om ons in de gaten te houden en er was het onophoudelijke gezoem van airco. in de gedeelde ruimte stond een tv en ik probeerde de wedstrijd te kijken.
De tv had allerlei zender maar geen voetbal.
Ik was dus alleen in een vreemde verlaten stad met niemand om mee te praten en ik kon de wedstrijd niet zien. Ik wist dat mijn vrienden de wedstrijd allemaal samen in de kroeg zaten te kijken.
Ik zal heel eerlijk zijn, dat was even een momentje waar ik de tranen voelde branden. Maar zoals het een grote knul betaamd beet ik me hier doorheen en tegen het vallen van de avond kwam Emily binnen.
Emily was een Amerikaanse die vanuit New York naar San Francisco ging verhuizen en hier de nacht kwam doorbrengen.
Ze vroeg of ik honger had. Een domme vraag aan mij, maar dat kon zij ook niet weten. Samen gingen we op zoek naar een restaurant. Emily bleek comedienne te zijn en ze bleek ook erg lollig te zijn. Die avond zijn we ook nog naar het meer gereden. Het plaatje was prachtig, maar het rook er zo vreselijk dat we het niet lang volhielden.
De dagen hierna was het een komen en gaan van allerlei soorten figuren.
Op de derde avond kwamen Chris en Mercedes binnen. Twee Canadezen die een roadtrip door de VS maakte.
Met hen ging ik een biertje drinken en aan het einde van de avond nodigde Chris mij uit om naar Toronto te komen.
De laatste twee dagen in Salt Lake City sleet ik met een hoop gewandel door de stad, veel restaurant bezoeken en veel georganiseer van mijn verdere reis. ondanks een slechte start is Salt Lake City een succes gebleken.
Volgende bestemming werd Portland Oregon.